Zgodnie z ustawą o repatriacji z dnia 9 listopada 2000 roku (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1105 ze zm.) repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia pracy, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić aktywizację zawodową poprzez:
- zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, nie więcej niż równowartość dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy,
- zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na:
- utworzenie stanowiska pracy,
- przeszkolenie repatrianta
- wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenie społeczne.
Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową można dokonać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.
Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych następuje na podstawie umowy zawartej między repatriantem a starostą.
Repatriant ubiegający się o tę formę pomocy nie musi posiadać statusu osoby bezrobotnej.
Kosztami podnoszenia kwalifikacji zawodowych są: opłaty za naukę oraz opłaty za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego.
Wniosek złożony przez repatrianta musi zawierać:
- Wniosek wraz z uzasadnieniem.
- Oryginały dokumentów potwierdzających faktyczne koszty poniesione w związku podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, np. faktury, rachunki, umowy.
- Dokument poświadczenia obywatelstwa polskiego repatrianta.
- Oświadczenie repatrianta o dotychczas otrzymanej pomocy w ramach aktywizacji zawodowej repatriantów.
Zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta w ramach aktywizacji zawodowej następuje na podstawie umowy zawartej pomiędzy starostą, a repatriantem.
Umowa zawarta przez repatrianta ze starostą powinna określać:
- Zasady wypłacania i wysokość zwracanej kwoty.
- Prawa i obowiązki stron umowy, w tym zobowiązanie repatrianta do zwrotu kwoty na zasadach określonych przez starostę, w przypadku nieuzasadnionego przerwania nauki lub jej niepodjęcia.
Zwrotowi podlega kwota w wysokości połowy kosztów poniesionych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, nie więcej jednak niż równowartość dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy.
Wniosek o udzielenie dotacji celowej na aktywizację zawodową repatriantów starosta składa do właściwego wojewody w terminie do 120 dni od dnia podpisania umowy z repatriantem, nie później jednak niż do 10 września roku budżetowego - § 7 rozporządzenia.
Uwaga!
Repatriant, zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w Szczecinie jako osoba bezrobotna , może skorzystać z wszelkiej pomocy skierowanej do osób bezrobotnych, w tym ze szkoleń, staży, dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej itp.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (tekst jednolity - Dz. U. 2022 r., poz. 1105 z późn. zm.), Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 2018 r. w sprawie podziału rezerwy celowej budżetu państwa „Pomoc dla repatriantów" (Dz. U. 2018 r., poz. 1352).
Zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową repatriantów
